Dogunun büyük düsünür ve sairi Allame Muhammed Ikbal, yasadigi yillarda, tarihinin en kötü dönemlerinden birini geçiren Islâm Dünyasi’nin yeniden uyanisi ve dirilisi için büyük çaba harcamistir. O, yazdigi siirleri ve yazilari ile bütün insanliga ve özellikle Müslümanlara seslenmis, onlari esaretten kurtulmalari, kendi benliklerini bulmalari ve daldiklari derin uykudan uyanmalari için uyarmistir.
Muhammed Ikbal’in, yasadiklari esareti kabullenmis, çevrelerinde olup bitenlerden habersiz, duygulari körelmis ve belki de akillari dumura ugramis Islâm ümmetini, daldigi derin uykudan uyandirmak için kaleme aldigi eserleri arasinda süphesiz onun ‘Sikâyet’ ve ‘Sikâyete Cevap’ adli iki muhtesem manzumesi önemli bir yer tutmaktadir.
Islâm dünyasi ve özellikle Osmanli Devleti açisindan son derece yikici ve tehlikeli firtinali günlerin getirdigi üzüntü ve ümitsizlik haletiruhiyesi ile yazilan bu manzumelerden ‘Sikâyet’te, dertli bir Müslümanin, Allah Teâla’ya sikâyetlerini dile getirdigi, bir anlamda dertlerini açabilecegi ve yardim bekleyebilecegi tek mercie, olup bitenlerin nedenini ve niçinini sormasi anlatilmaktadir. Ikbâl’in bu manzumede Allah Teâlâ’ya yönelttigi sorular, o gün oldugu gibi bugün de müminlerin kafasina takilan sorulardir ki bu ‘Sikâyet’ manzumesi okundugunda açikça görülecektir.
Bu manzumelerin ikincisi ‘Sikâyete Cevap’ ise kulun Allah Teâla’ya yönelttigi sorulara verilen cevaplari içermektedir. Bu manzumede Ikbal, Islâm âleminin basina gelenlerin Allah Teâla’nin Müslümanlara rahmet kapilarini kapamasindan degil, Müslümanlarin gerçek anlamda ‘mümin’ olma özelliklerini yitirmelerinden ve kendi ‘Rab’lerini terk edip kendilerine ‘dünyevî ilahlar’ edinmelerinden dolayi oldugunu göstermektedir.