Şiir yankılar, sesin vadilerde yankılandığı gibi. Şiir de toplumlarda yankısını bulur. Aynı za manda, toplumsal önderler, olaylar, acı ve se vinçler de şiirde yerini, yankısını bulur. Şairin sesi gür, sözü anlamlı ve halkın duygu, düşünce ve umutlarını ifade ediyorsa, yazdığı şiir halkta yankısını bulur, vadi uğuldar, ses çukurdan zir velere ulaşır, ulusa memlekete dağılır. Her akarsuyun ve her ışığın bir kaynağı, yolu vardır, her ağacın kökleri ve her lisanın anlayanları/ bilenleri vardır. Vadi uğuldayınca, ses yankılanınca el-âlem işitir, yerelden- evrensele bir hat çekilir ve ses dinlenir, aranır. Bu bir icattir, keşiftir, sevgi ve eşitliktir, insanlık mü cadelesidir, insanlık onurudur, tüm insanlara seslenir ve tüm insanlığın malı/sözcüsü olur; memleketinin mührünü, dilinin sesini ve nağmesini taşır. Bu insan, insanlık için ve insan lar için konuşur. Bu şair, yerelden evrensele ve çukurdan zirveye seslenir. Bunun mekânı Çukurova’dır, ha gayret dostlar, hep birlikte bir nida edelim… İnsanlık adına ve insanlık için…
Bu nedenle, bu çalışmanın adı “Şiir ve Yankı” oldu.
Bu nedenle, bu çalışmanın adı “Şiir ve Yankı” oldu.
