Şiêran û Poêman-Emînê Evdal
Emînê Evdal: Helbestkarê Ku Di Navbera Helbesta Klasîk û Serbest De Standinê Nû Daxist
Emînê Evdal, paşê Qedrî Can, yê ku helbesta serbest di kurmancî de carî yekem cerriband, di helbestê de hewldana avakirina şêwaza serbest bi awayekî xas pêşkêş dike. Evdal, bi navê xwe ne tenê helbestkarê zanyar, belkî jî guhertoyekê li edebiyata kurdî yê qafkasî diafirîne.
Di helbestên wî de, bi taybetî yên serbest, şikla klasîk herçend bibe bandorê formî, helbest di bin xwe de ji xweseriyekê helwestê re ferman dide. Helbestên wî wek Qedrî Can polîtîk û sosialîst-lenînîst in, lê di navde Emînê Evdal polîtîkê bi rûmeta nerm û xewnperwer re şikandine. Evdê, di helbestan de çend polîtîk be, ew bi hesteke jidil, pênasî û winda ne; bihêvî ne bi şîarê bilind lê bi destnîşankirina hisê derbasî.
Di helbestên wî de bajar û war girîng in. Lê Kurdistan tune ye. Ev bajarên tê binavkirin, wekî Lenîngrad, Soçî, Erîvan, di çavkanîyekî nîşan didin ku helbest mehabê dûrbûna welat e. Emînê Evdal, wek gelek kurdên Qafqasê yê ku li welatê xwe sirgûn bûn, bêhna welat, ax û erd di helbestê de hêsan dîtin e. Ew war ên din, li jiyana wî, di helbestan de dibe sîmgeyekî winda.
Ev taybetmendiya helbest û ax ne tenê di Emînê Evdal de, lê herwiha di hemû wejeya kurmancî ya qafkasî de jî heye. Bajar nayê nîşandan wek qada konkret, lê di nava helbestan de dibe qada xewn, bîranîn û xwezayê.
Ji bo hemû berhemên Weşanên Belkî vir bitikînin
Ji bo hemû berhemên Emînê Evdal vir bitikînin
