Yollari yirminci yüzyilin büyük yikimlarini yasamis Berlin’de kesisen üç kisi. Harp Okulu eski ögrencisi, escinsel ve komünist Ali Albayrak. Okuldaki ve Türkiye Komünist Partisi’ndeki lakabi “Melek”; hayran, hatta âsik oldugu Nâzim Hikmet’i ihbar eden raporlarindaki kod adi “Seytan”. Sehvet düskünü sarkici Ipek ve onunla tutkulu bir ask yasayan biyografi yazari.Siyaset ve siddeti sorgulayan bu çokkatmanli romani bilinmeyen yönleriyle Nâzim Hikmet’in hayat hikâyesi olarak da okuyabilirsiniz, yirminci yüzyil tarihiyle bir hesaplasma olarak da…Bir tren penceresiydi eskiden, simdi bir “eski tüfek”. Degil hizli trenlerin, marsandizlerin bile ugramadigi bir istasyon. Öyle issiz, terkedilmis, karda kista yapayalniz. “Son Otobüs”ü benzer duygularla yazmis olmali Sair Baba, bunu simdi daha iyi anliyor. Burda, bu yasta, bugulu camin karsisinda tek basina otururken. Tek basina sayilmaz aslinda, camdaki suretiyle birlikte demlenirken. Ancak simdi, karli bir Berlin gecesinde animsarken geçmisi, yolun sonuna gelmisken. Mal bulmus Magribi gibi sevinmisti o siiri Budapeste’de ele geçirip Stasi’ye gönderdiginde. Sair Baba’yla çiktigi tüm yolculuklar da o yolculuk gibi geride kaldi. Ankara, Bursa, Sofya, Leipzig, Moskova…