Şev û Gulistan-Hesen Silêvanî

Di vê kurteromanê xwe de, Hesen Silêvanî li hemberî şerê çêtirîn, li hemberî birîna derûnî ya mirovê Kurd, berhemeke bi hemû ciwanîya hunerî û vegotinên xweşxwend, çêdike.

Di romanê de, şer nikare tenê ji hevok û fîliman bê. Ew şerekî qirêj e ku di çiyayên berfîn de dikeve nav hêrs û hestên ku em, Kurd, ji xwe nas dikin.

Hesenê, karaktera sereke, di pêşberî efserê xwe (serbazê leşkerî) bi nîv-Erebîyekê tekmîl dide, lê nikare xwe bi erdaniyeke rast îfade bike. Hekarê wî, Dilşad, bi rêya “tertîbê” tê gotin. Ew pêdivî ye ku Dilşad mesajê wê bigihîne — vegotinê ku bi hevokên kurt û bi giraniya derûnî tê dayîn:

“Dilşad, de were vî dewarî tê bigihîne.”

Di vê mînakê de, Silêvanî zimanekê çêdike ku hêzeke xwe digire ji navenda cehenema civakî, bi xatirê azadîyeke ku behiştê lê tê gotin. Ew behişt, ne tê de xewnek serfirazî ye — lê çîyayên Kurdistanê ne, yên ku duh jî û îro jî sembola berxwedan û azadî ne.

Mirovê Kurd, wek Hesenê, di nav leşkerîyê tirkan an farîsan de, bi xapandin û bêdengîya xwe, bi serê xwe xwêndekarê derûniya kurdîyê dibe. Ev derûn, di kurteromanê de, bi awayekî helbestanî, bi pêdiviya birûsk û şevê, bi zanîn û sirûştê ramanî digel gotar tê girtin.

Berhema Silêvanî, her çend wekî berhemeke kurteromanê tê kirin nav, lê bi rêya çêja helbestê, jî dikare wek helbesta şevekê çardehperwaz bê têgihiştin.
Her perwazek, bi vehesandinekî derûnî, di ser rêya helbesta jiyana Kurd de, bi xew û berxwedanê girêdayî ye.

Silêvanî, bi rêya vê romanê, wisa dikare bêjin, deriyeke vedike ji bo ku xwîneran ji sînoran derkevin, digel mirovên xwe bibin, û bigihêjin gîyanên wan ên jibîrbûyî.

 

Ji bo hemû berhemên Lîs Yayınları vir bitikînin

Ji bo hemû berhemên Hesen Silêvanî vir bitikînin