“Haldun Taner’in en usta yapitlarindan biri olan Sersem Kocanin Kurnaz Karisi, Molière’in birçok piyesini Türkçeye adapte etmis devlet adami Ahmet Vefik Pasa üzerinedir. Pasa, Bursa’da vali iken kendi basina bir tiyatro kurmus, Türk ve Ermenilerden olusan aktörlerini bizzat yönetmisti. Üç perde boyunca Molière’in Georges Dandin’inden sahneleri üç ayri üslup varyasyonu içinde izleriz. Bunun sonucu, bugünkü Türkiye’deki çesitli oyun üsluplarinin bir parodisidir. Taner’in tercih ve sevgisinin geleneksel Türk tuluat tiyatrosundan yana oldugu ustaca isleyisinin içinde sezilir.” (Metin And)Zaten aktör dedigin nedir ki? Oynarken varizdir. Yok olunca da sesimiz bu bos kubbede bir hos seda olarak kalir. Bir zaman sonra da unutulur gider. Olsa olsa eski program dergilerinde soluk birer hayal olur kaliriz. Görorum hepiniz gardroba kosmaya hazirlanorsunuz. Birazdan teatro bombos kalacak. Ama teatro iste o zaman yasamaya baslar. Çünkü Satenik’in bir sarkisi su perdelerden birine takili kalmistir. Benim bir tiradim su pervaza sinmistir. Hiranus’la Virjinya’nin bir diyalogu eski kostümlerin birinin yirtigina siginmistir. Iste bu hatiralar, o sessizlikte saklandiklari yerden çikar, bir fisilti halinde yine sahneye dökülürler. Artik kendimiz yoguz. Seyircilerimiz de kalmadi. Ama repliklerimiz, fisildasir dururlar sabaha kadar. Gün agarir, temizleyiciler gelir, replikler yerlerine kaçisir. Perde.(Tanitim Bülteninden)