Çernişevski, politik ekonominin konusunun, Adam Smith ve yandaşlarının iddia ettikleri gibi zenginlik değil, insanın ya¬şamsal gereksinimlerinin en üst düzeyde karşılanması oldu¬ğunu belirtir: “İnsanın maddi refahı emekle üretilen nesnelere ve koşullara bağlı olduğuna göre, politik ekonomi bu maddi refahın bilimidir.”
Onun “emekçiler teorisi” genel olarak burjuva politik eko¬nomisinin ve serfliğin eleştirisini, kapitalizmin analizini ve geleceğin sosyalist toplumunun ekonomik temellerinin araş¬tırılmasını içerir. O zamana kadar yozlaşmış olan burjuva ekonomi düşüncesinin “doğal hukuk” ve “ekonomik özgür¬lük” dogmalarının parlak eleştirisi de Çernişevski’ye aittir.
Çernişevski ilkesel olarak sosyal bilimlerin ve politik ekono¬minin sınıfsal bir karakter taşıdığı sonucuna varmıştır. Serma¬ye ve Emek adlı yapıtında, egemen iktisat teorisinin, toplum¬sal gelişmenin her aşamasında sosyal ve ekonomik yaşamda egemen olan “sınıfın” çıkarlarını ifade ettiğini öne sürmüştür.
Çernişevski, Rusya’daki devrimci dönüşümün tahlilinde ger¬çekçiliğini korumuş ve ülkedeki egemen sömürü biçiminin yansıması olan kölelik hukukunun tasfiyesinin olanaklı ol¬duğunu vurgulamıştır. Tüm çabasını Rus köylülüğünün ay¬dınlanmasına ve kitlesel hareketinin örgütlenmesine yönelten Çernişevski, Rusya’da kapitalizmin gelişimini bir gerileme saymamış ve Rus köylüsündeki komünist-sosyalist eğilimleri net olarak görmüştür.