“Cehalet hastalığını giderme yolu üçtür: Hizmet, halvet ve sohbettir.”
“Babalar üç tanedir. Birincisi, senin doğumuna vesile olan; ikincisi, sana ilim öğreten; üçüncüsü ise seni terbiye eden.”
“Her kim tasavvuf ehlinin yolunda sülukunu tamamlayana kadar belalara, ihvanın meşakkatlerine, açlığa ve diğer şeylere sabrederse kendisi için zıllî varlığın karanlığından nuranî varlık güneşi doğar. Bu anlattıklarımızı yapmazsa olmaz!”
Hz. Ebubekir Efendimizin söylediği rivayet edilen yüz özlü söze XV. yüzyılın büyük gönül eri, Sadrazam Pirî Mehmed Paşa’nın babası, Şeyhülislam Zenbillilî Ali Cemâlî Efendi’nin amcası, Padişah Bâyezıd-ı Velî’nin son derece hürmet ettiği Halvetî Şeyhi Cemâl-i Halvetî’nin özgün yorumları tasavvuf yolunun anlayışını, idrakini ve irfanını ortaya koyuyor. İbn Arabî’den Abdürrezzak Kâşânî’ye, Şeyh Mağribî’den Hallac-ı Mansur’a, Beyazıd-i Bistâmî’den Ebü’l-Hasan Harakânî’ye kadar önemli zevatın sözleriyle de süslenen bu teviller hem Halvetîlik yolunun zihniyetini hem de Osmanlı İstanbulu’nda yerleşmiş tasavvuf anlayışına ışık tutuyor.
Kalbe tesir eden mübarek sözlere ilaveten bilhassa tevhid, marifet, sıdk, aşk, takva, muhabbet, Muhammed, nur, açlık, küfür, cihad, Rab kelimeleri adeta yapı sökümüne uğratılmakta ve her bir harfin işaret ettiği sembolik ve derin manalar şerh edilmekte.
Üç farklı kütüphanedeki üç farklı Arapça yazmadan istifade edilerek hazırlanmış olan bu tahkikli neşrin Türkçe tercümesi, Sufi Kitap tarafından neşredilecek olan Cemâl-i Halvetî’nin Arapça külliyatının ilk kitabını oluşturmakta.
