Nasreddin Hoca’nın fıkraları, ince manalı esprilerdir. Hatta bu fıkraları birer mazmun olarak da kabul edebiliriz. Çünkü bu nükteler, dolaylı olarak çağrışımlar yapacak kelimeler kullanılarak bir düşünce anlatmaya dayanan edebi bir sanatın malzemesidirler.
Nasreddin Hoca, daima tebessüm eden nurani yüzüyle her an aramızda yaşayan her sözü veişaretleriyle bizehuzurve neşenin yollarını gösteren bir öğretmen gibidir. İçinde yaşadığı çevreyi ve aralarıda yaşadığı insanları iyi gözlemlemekte, zeki ve tedbirli davranmakta olaylar karşısında gerçekçi bir tutum sergileyerek, tatlı dili, güleryüzü ve alçak gönüllülüğü ile sürekli hazır cevaplar vermektedir.
Hoca, uyumlu bir kişiliğe sahiptir. Milletinin inançlarına saygılı hatta o inançların yaşama dönüşmesi için gayret sarf etmektedir. O, çocukla çocuk olmasını bilen, insanların ferdi farklılıklarını göz önünde tutan, kısacası insanların seviyelerine göre öğüt ve nasihat veren bir rehberdir. Yaralı gönüllere gerçek şifayı, kurtuluş yolunu, hayat mücadelesini, iman ve aşkı, samimiyeti, çalışkanlığı, sabrı, tevekkülü ve daha birçok başarı unsurunu, mizah ve nükte gülleriyle süsleyerek anlatmış, öğretmiş, eğitmiş bir mürşittir.
İşte biz de yukarıda sıraladığımız duygu ve düşüncelerden hareketle dünyanın gülen yüzü ve Türk halk mizahının büyük üstadı Nasreddin Hoca’nın latifelerinden seçtiğimiz nükteler demetini okuyuculara sunmak istedik.
Yüzünüzden tebessüm ve neşenin, kalbinizden aşk ve sevginin, beyninizden tefekkür ve ibretin eksik olmaması dileğiyle…