“Beni anlamak istemiyorsunuz. Off! Niçin, niçin bana böyle iskenceler etmekten tat aliyorsunuz? Ben size sevgiden, dostça sevgiden bahsetmiyorum. Ben size ‘ask’ diyorum, Miss Lydia, ask, ask! ‘Beni askla sevmiyorsunuz!’ diyorum; evet beni sevmiyorsunuz, beni sevmiyorsunuz, Lydia!”Üzüntüyle basini salladi; elini saçlarina götürüp ensesindeki firizeleri oksadiktan sonra:“Farz ediniz ki…” dedi. “Sizi sevmiyorum. Sevmemden ne fayda olacak? Söyleyiniz, ne fayda olacak?”Üzüntüyle haykirmak istedim.“Ya bu izdirap, beni helak eden bu tereddüt… Bunlarin sizce önemi yok mudur? Iste beni bunlardan, bu elemlerden, bu atesli hummadan, bu tereddütten kurtarmis olacaksiniz…”Tebessüm etti; iki eliyle masaya dayanarak dogruldu, bir kenara biraktigi eldivenlerini, dans defterini, menekse demetini alip birakmakla mesgul görünerek dedi ki:“Biraz da muzdarip olunuz, biraz da tereddüt ve süphe içinde kaliniz… Güven ve ask hiçbir zaman beraber yasayamaz… Hem sevilmek yahut sevilmemek; bana öyle geliyor ki bunun sevmekte bir payi, bir tesiri olmayacak; dogru degil mi?”1900’lü yillarin basinda, eski Istanbul’da, yabanci aileler arasindaki bir Türk’ün yasayisini, onlarla kendi milleti arasindaki uyusmazliklari, yer yer onlara öykünüp yer yer kendi özüne dönüsünü bir sevda öyküsüyle harmanlayarak anlatan Salon Köselerinde, edebiyatimizdaki önemli eserler arasinda yerini almistir.