Önel’in sözcükleri daha fazla çocukla kol kola girmeli. Çünkü onun sundugu dünya hep umut kokar, inceliklere alkis tutar, baska kapilar aralar. Varligi bir çocuga sunulmus fistikli çikolata gibidir, sevinç uyandirir. Iste bu kitap, bizi sarip sarmalamak için can atan kocaman bir fistikli çikolata! Üstelik üzerinde agzimiza layik bir sos da var: coskun bir hayal selalesinden dökülen tatli dilli satirlar…Susam, bir kediden daha hizli büyüyen kentte, bahçeli bir evde yasiyor. Senlikli sakinleriyle göge uzanan Uzay Apartmani’nin hemen bitisiginde. Yariyil tatili sürerken, mahallede yasadiklari heyecan veriyor ona. Ama bazen kafasi karisiyor, bu yüzden “Sahi mi?” sorusunu yanindan hiç ayirmiyor. Örnegin, Topaç Amca’nin verdigi yüz on bir basamakli görev, orkestrasini kaybeden Bay Minör, koleksiyoncu Senlik Abla ve büyük yagmuru bekleyen Nuh sasirtiyor onu. Kek seven evcil filler, suskun insanlar ve azili düs hirsizlari da. Sonra… Çocuklarin istedikleri kadar çocuk kalabilecekleri bir formül üzerinde çalisan ögretmeni ve daha nicesi… Peki diger çocuklar nerede? Belki Susam’in defteri bize söyler. Iste kitabimizin dilegi: Çiktiginiz basamaklar sizi hep mutlu kalabaliklara götürsün!