Dostoyevski “Bu dünyada en güç is, insanin kendi kendine sadik kalmasidir” derken hakliydi belki. Peki ya baskasina, en sevdigine sadik kalmasi, iligine kemigine kadar sadakati hissetmesi?Jan ve Rojin iki kardes, onlar bu ülkenin en kadim ve agrili topraklarinda domuz bagiyla tarihin gayya kuyusuna atilan Miran Soylu’nun çocuklari. Zisan ise onca aciya ve Sodomî’nin infazina ragmen Miran öldürüldükten sonra bile büyük bir sadakatle askina tutunan bir kadin. Sadakat romani Miran’in, Zisan’in, Rojin ve Jan’in hayati etrafinda Ilhami Sidar’in saf siirli diliyle bir sinanma hikayesi… Kanla sulanan topraklarda, aci ve güven duygusunun bogazimizda biraktigi “yumrunun çözülme veya belki de bogarcasina” büyümesinin hikâyesi. Ilhami Sidar dilin sinirlarini zorluyor, tarihle, siirle, askla ve sadakati sorgulayanlara ayna tutuyor. Ayna çatlarsa, okur karar verecek; sadakatin güzelliginden mi dünyanin çirkinliginden mi geldi basimiza bütün bunlar? Ama bir de su soru var Ilhami Sidar’in sordugu: Eger her seyin karsitini yarattigi dogruysa sadakatin de ihaneti dogurmus olmasi kadar dogal ne olabilir? Karar okurun…