“Hepsi birer heykel. Özkök fotograf çekince zamanin heykeli ortaya çikiyor. O fotografçi bir sair, sairken de fotografçi. Geçip gideni yakalayip resme yapistiriyor.” Claude Simon”Bu portreler kesintisiz bir iç gerilimden ortaya çikmaktadir. Lütfi Özkök’te sair fotografçiyla savasmaktadir. Fransiz kültürüne derin bir sevgisi olan parlayici Akdeniz mizaci, karanlik Iskandinav kisina karsi isyan etmektedir. Kaderin ona bu lanetli hediyesi karmasayi çözemiyor.” Ivar Ivask (Books Abroad)”Özkök tarafindan portresi çekilmek bir rütbeye erismek gibi bir sey.”Dagens Nyheter”Yalnizlik. O, bu kusatmayi bütün ozan dostlarinda görmüs ve resimlemis. Yalnizlik Lütfi Bey’de en belirgin duygulardan biri. Ondaki hüzünlü ve melankolik yapinin kimyasinda sanirim Rilke’nin boyasi var. Lütfi Özkök’ün büyük ve güleç yüregi siddetli duygularin çarpistigi bir arena gibi.” Elisabeth Marton (Rejisör, Rüzgârlarin Yolu)Rüzgârlarin Yolunda, kisiligi, zekâsi ve yetenekleriyle rastlantilari degerlendirerek hak ettigi biçimde dünyaca ünlü bir fotografçi haline gelen Lütfi Özkök’ün farkli iklimlerin havasi sinmis, civil civil, renkli yasamöyküsü ve yaraticilik serüveninin hikâyesi.