Uzun yillar yurtdisinda yasamis iki Türkiyeli. Biri ressam, digeri yazar. Ressam, 1940’larin ortalarinda, Fransiz devletinin verdigi bir bursla Paris’e gider. Yazar ise 1980 darbesinden sonra acilar ve kirginliklarla dolu olarak yurtdisina çikmak zorunda kalir, Isveç’te sürgünde yasar. Türkiye artik dünyanin merkezinde degildir. Ikisi de ülkelerine uzaklardan ve baska gözle bakmasini ögrenirler.Yillar sonra Türkiye’ye döndüklerinde yollari çakisir ve aralarinda derin bir dostluk baslar; “Okyanuslari asip sonunda dostlugun koruyucu limanina yanasmis iki uzun yol teknesi” gibidirler. Gurbette neler yasadilar? Orada bir hayat boyu olusturduklari degerler ile düsünce ve yasam biçimi, onlara içinden çiktiklari kültürel ve sosyal yapiya yeniden uyum saglamalarinda yardimci olacak miydi? Kitap, ressam Avni’nin ölümcül bir hastalikla bas etmeye çalisarak geçirdigi son yili anlatiyor. Bu son bir yil, yazarla ikisinin geçmisi ve günceli sarmalayan bütün hayatini, hastaligin ikisinin de hayatina getirdigi degisimi kapsiyor. Hüznüyle, düs kirikliklariyla, mutluluk piriltilari, basari, kirginlik ve özlemleriyle ve hiçbir zaman ödün vermedikleri onurlariyla…