Modern düsünsel ya da sanatsal yaklasimlarda, temel duyum veifade biçimleri ayrisirlar. Geleneksel sanat islerine ait bütünlüklüimgeler, resim, söz ve yazi seklinde alt parçalarina ayrilirlar. Sanatçi kavrami, renklere, seslere ya da harflere ustaca sekiller verebilen zanaatkârla, uzmanla esanlamli olmaya baslar. Imgelerin, bilgiyle, düsünceyle, toplum vicdaniyla ya da siyasal eylemlerle olan baglari zayiflar. Modern sanat isleri, bu sekilde yasamdan uzaklasirken, diger yandan da, avangart ya da pop-sanatin örnekledigi gibi, tekrar hayata ve halka karismaya yönelik bir gelgit içerisinde sekillenirler. Özgür Taburoglu’nun bu yeni çalismasinidegerli kilan da, düsünsel, etik ve siyasal sonuçlari olabilen bu olguyu özgün sekillerde yüzeye çikarmasindan ileri gelir. Bu nedenle elinizdeki metin, sadece bir sanat kurami gibi degil, felsefîbir çalisma olarak da okunabilir.Özgür Taburoglu, modern sanatsal ya da düsünsel yapitlardaki, hem ayrismaya hem de bütün-lesmeye dönük bu kurucu gerilimi anlamaya çalisiyor. Bu amaçla, temel yaklasimina destek-ler bulabilecegi metinleri okumaya girisiyor; Platon, Aristoteles, Walter Benjamin, HenriBergson, Paul Cézanne, JacquesDerrida, JacquesRancière, Jean Piaget, Ulus Baker, La-tife Tekin, Ismail Tunali, Carl GustavJung, GeorgLukacs, Ahmet Hamdi Tanpinar, Ünal Nalbantoglu, Sabri Ülgener, Marshall McLuhan gibi çok farkliyazar, sanatçi ve düsünürleri yan yana okuyarak, belirli bir imge kavrayisinin izlerini bulmaya çalisiyor. Bu kadar farkli sahsiyeti bir arada tutansa, tümünün imgeyi, resim, söz ve yazinin uyumlu bir birlesmesi ve ayrismasi gibi anlamalaridir.