Piçek Jiyan Qetek Asiman-Fawaz Husên
“Piçek Jiyan, Qetek Asiman”: Fawaz Husên Vedigere Amûdê û Bîra Kurdî
Di romana “Piçek Jiyan, Qetek Asiman” de, Fawaz Husên vedigere bîst û pênc salên xwe yên pêşîn li deşta Mêrdînê û bajarê Amûdê. Ew bi pênûsa xwe bîranînên kesane û dîroka civakî bi hev re dihûne, wan ji windabûnê diparêze, û wekî hibriyek rengareng, bayê bêrîkirinê û diyariyî rûhê xwendevanan dike.
Fawaz Husên, li ser bûyerên bingehîn ên gelê kurd û malbata xwe, di dirêjahiya sedsala bîstan de hûr dibe. Bi vê berhemê, ew Amûdnameyekî dinivîsê—bajarê xwe dike navnîşana bengîniyê, cih û warê birîn û hêvî.
Gotinek pêşiyan dibêje: “Tiştê çû, mede dû”, lê Fawaz Husên dibêje: “Tiştê çû, bide dû.”
Piştî salan, ew vedigere Amûdê: bajarek ku li wir toza xatirên zarokan, sînemaya şewitî, çemê miçiqî, û pêwendiyên civakî yên mesîhî, êzdî û misilmanan têne birêvebirin. Ew, di navbera kelîseyan û mizgeftan de dizîvire, wan zindî dike û vedijîne.
“Piçek Jiyan, Qetek Asiman” nameyek evînê ye ji bo axa welatekî windabûyî. Romanek e ku li ser demên buhurî û dewranên ku tucarî nema vedigerin dibêje. Ew nikare tiştan bigerîne piştî, lê dikare bi rûnî û nivîsandinê wan pêk bîne, her weha hêvî û jiyanekî nû li nav rûmetekî kevn vedike.
Ji bo hemû berhemên Weşanên Avesta vir bitikînin
Ji bo hemû berhemên Fawaz Husên vir bitikînin
