Pêşengeha Sûretan-Îrfan Amîda
“Pêşangeha Sûretan”, yekem romana Îrfan Amîda, helbestkar û wergêrê nasnameyekî xweşxwest, berhemeke dîrokî, sosyolojîk û felsefî ye. Roman, bi felsefeyekê hate avakirin ku tê de jiyan bi sûretan tê digerandin, jiyana mirovê wekî pêşangehek tê xwendin.
Sûret Wekî Dîyalog: Di Navbera Winda û Bîr de
Roman bi sûretên Fatîma Xanimê dest pê dike, ku di ber sikratê de li hember sûretên jiyana xwe li benda birînekî şêst û pêncsalî ye. Sûretan, ne tenê winda bûn, lê jî dîtinê nehatî yên tarîhê, birîndarîya tehcîrê, û duv re bîra xweş û xirabên civakê ne.
Fatîma Xanim wekî mirovê ku di sûrêtê Aramê winda bûyî de dike dîyalog, di avakirina pêşgotinê de gotinên romanê di vê pirsê de girêdayîn dikin:
“Mirov berê ji kû dera xwe dimire?”
Û piştî giranbûnên xwîn û bîranîn, di dawiya romanê de, dîsa tê pirsîn:
“Mirov berê ji kû dera xwe vedije?”
Jiyan wekî Pêşangehek
Îrfan Amîda, bi pênûsa helbestvanekî zeyînî, romaneke bêhna fireh û awayekî serekeyî çêkir ku dîtin, bîranîn, jiyan û mirin li ser rêza wan sûretan mêjî dike. Ev roman li nava Pêşangeha Sûretan, jiyana mirovê bi şewazek nû hate hînandin.
Berhemeke Nû, Paşê Helbest
Pêşangeha Sûretan pêşdengê dîtinê ya nû ya Îrfan Amîda ye, û mêjî dide ku helbestkarê zêrek dikare bi çavdêriyeke şêwirmendî roman jî bîne çiyayê wêjeyê. Roman, her weha, mizgînekê ye ku Amîda bi nivîsara romanên din jî didomîne.
