Bir resim bin kelimeye bedeldir. Binlerce kelime kullanarak anlatacagimiz bir kavrami, duyguyu, fikri bazen bir tek resim ifade eder. Peki,24 kare fotograf/resimden olusan bir saniyelik görüntü kaç kelimeye bedeldir? Ya da insanin yüregine dokunan birkaç saniyelik bir sahneyi kelimelerle anlatmak mümkün müdür? Mümkün ise o birkaç saniyeyi hissettirmek için kaç dakika, kaç saat, kaç gün harcamak gerekir?Filmler gönlümüze seslenen ögretmenlerdir. Bazen aklimiza bazen kalbimize hitap ederler ama hiç uzun uzun nasihatler etmezler. Hatta bazen hiç konusmazlar. Bir bakis, bir tavir, bir tebessüm dokunur yüregimize. Bu dokunakli mesaj davranislarimizi, duygularimizi, tutumlarimizi degistirir. Bizi degistiren kendisini unutup bize nasihat edenin nasihati degil, bizi unutup erdemi yasayan kahramanin davranisidir. Kahraman bize yol gösterir, model olur, onun gibi yer, onun gibi içer, onun gibi gezer, onun gibi yapariz her seyi. Sevmeyi, affetmeyi, tövbeyi, sadakati ondan ögreniriz; öldürmeyi, nefret etmeyi, intikam almayi ögrendigimiz gibi.O zaman dogru kahramani kahraman edinmeli, sevdiklerimize dogru kisiyi örnek göstermeli. Peki, bu kadar iyi kahraman var mi sinemada?Hollywood’un, Bollywood’un, Iran sinemasi’nin, Türk sinemasi’nin ve diger ülke sinemalarinin bize örnek olacak kahramanlari, degerlerimizi aktaran filmleri var mi? Bu soruya maalesef gönül rahatligiyla evet demek mümkün degil. Bastan sona kusursuz, zararsiz film bulmak gerçekten çok zor. Ama bu durum sinemanin gücünden faydalanmayi imkansiz hale getirmiyor. Çünkü zaten bir filmi bastan sona izletmek gibi bir zorunlulugumuz yok. Önemli olan degerleri etkili bir sekilde aktarmak ise birkaç dakikalik sahneler bizim için daha anlamli malzemeler durumundadir. Çogu kez bir filmin tamamini izlemek ya da hitap ettigimiz kitleye izletmektense yüregimizi titreten birkaç dakikalik sahneyi izlemek ve onun üzerinde tefekkür etmek daha anlamlidir. (Tanitim Bülteninden)