Toplumsal hayatin kiyisinda yer alan “silik” bir karakterin, Akakiy Akakiyeviç adli siradan bir “devlet memuru”nun trajikomik hikâyesi anlatiliyor Gogol’ün Palto’sunda. Trajik olanla komik olanin ustaca bir araya getirildigi bu hikâye, gerek Rus edebiyatini gerekse dünya edebiyatini yarattigi karakter itibariyle derinden etkilemistir. Modern hayatin bürokratik mekanizmalari içine çekilmis, para sikintisi çeken, isini kaybetmekten ürken, çevresindeki insanlar tarafindan sürekli asagilanan, ezilip hor görülen bir memurdur Akakiyeviç. Kendini gerçeklestirdigi tek eylemse, “sevkle” yaptigi isidir: Bu iste, yani mektuplari temize çekme isinde sadece kendine ait, degisik, hos bir dünya bulurdu. Isini yaparken duydugu mutluluk yüzünden okunurdu; bazi harfler gözdesiydi ve sira bu harfleri yazmaya geldiginde kendinden geçer, gözlerini kirpistirir, gülümser ve sanki dudaklariyla kalemine yardim ederdi. Yüzüne bakinca kaleminin ucundan hangi harfin dökülmekte oldugu kolayca anlasilirdi.Kara kisin sogugundan korunmak için bir paltoya ihtiyaç duyan Akakiyeviç’in, bu paltoyu güç bela edinmesiyle birlikte bütün hayati altüst olur, komik olan yerini trajik olana birakir…(Tanitim Bülteninden)