“Telefondakileri bir yere kaydet… Affan’ı halleden ekip iş başında… Kayıp papirüslerin peşindeler… Babaya söyle Siyah yaşıyor ölmedi daha…”

Siyah BMW hareket ettiğinde her şey gayet normal görünüyordu, yolun her iki tarafından bariyerler göze çarpıyordu, Şeytan kayalıklarından aşağı süzülen bir atmaca gözüne kestirdiği avına doğru hamle yaparken Siyah BMW dağın menfezine girip gözden kayboldu sonra.Safran’ı halleden ekibin iş başında olması kafaları allak bullak etmekle kalmamış bir anda diken üstünde bırakmıştı onları… Yarına umutla bakmayı ne kadar istese de işleri karıştıran bu belirsizlikti.

Ferman yıldız tarafından gelen belediye otobüsünü beklerken servisi kaçırdığına köpürüyordu. Hayri Baba’dan bir haber de gelmemişti, geleneği bozan sızıntı kuşkusuydu. Onları bir zaman gözden uzak tutmaları gerektiği için başka ne olabilirdi ki? Ormancı Hasan’dan da ses seda çıkmıyordu, kasabada işler yolundaydı o zaman ses çıkmadığına göre…

Cep telefonuna gelen mesaja bir daha baktı:

“Yolda bırakmazlar alırlar seni.”

Mesaj yüreğine su serpmişti, Siyah’tan geliyordu.

“Biz bağlılık yemini ettik babanın yakışıklı evlatları… Bizi çiğnemeden yola getirmek de nereden çıktı?”

Ferman bu sözleri bir kaç defa okudu, neredeyse zihnine kazınmışlardı.

Siyah’ı anımsadı, ölüm bizi çağırıyor diye mırıldanan adama ters baktı, bu sözü birkaç kişiden başka bilen yoktu, heybeye söylenmezdi, zihni karıncalandı, yüz yıllık yapının içinde bir insanın sözleri orta yaşlardaki istihbaratçıyı huylandırdı ister istemez.