1961 yilinin Aralik ayinda yirminci yüzyil düsüncesinin en önemli isimlerinden Jean-Paul Sartre bir konferans vermek üzere Gramsci Enstitüsü tarafindan Roma’ya davet edilir. Konferansin konusu Marksizmin, diyalektik materyalizmin en netameli temalarindan biri olan öznelliktir.Sartre’in konusmasi ilk bakista Bati Marksizminin önde gelen figürü György Lukács’la bir polemik izlenimini verir; ancak gerek konusmanin içerigi gerekse dinleyicileri arasinda bulunan Italyan Komünist Partisi mensubu ya da sempatizani entelektüellerin kitaba da eklenen bazi sorulari ve katkilari tartismayi bunun çok ötesine tasir. En basta, Hegel ve Karl Marx’in gölgesi herkesin üzerine düsmektedir; bunun yani sira -bazen isimleri dahi zikredilmeden- Immanuel Kant, Giambattista Vico, Martin Heidegger, Søren Kierkegaard, Antonio Gramsci, Benedetto Croce, Maurice Merleau-Ponty gibi Avrupa düsünce tarihinin kimi köse taslarinin izleri görülür.Kitabin fiziki boyutlari, sayfa sayisi yaniltici olmasin; felsefi açidan hayli yogun, yer yer zorlayici bir metin Öznellik Nedir? Bu yogunlugun içinde Parma Manastiri ve özellikle Madam Bovary degerlendirmesiyle, arkadaslariyla beraber dergisi Les Temps Modernes’e isim ararken yaptigi kuvvetli bir gözlemi dile getirisiyle, aktardigi sekliyle bir duruma gösterdigi tepkiden hosnut olmayan ama bunu tam olarak anlamlandiramayan isçi örnegiyle yer yer edebiyatçi Sartre’i görmek ayri bir zevk. Michel Kail ve Raoul Kirchmayr’in önsözü, Fredric Jameson’in sonsözüyle…(Tanitim Bülteninden)