Müsrikler magaranin agzina kadar geldiler. Ebu Bekir, Kureyslilerin iz süren kimselerle birlikte magaraya dogru yöneldiklerin gördü, hatta izcinin; -Vallahi aradiginiz kisi bu magaradan öteye geçmemistir, dedigini duydu.Üzüldü,agladi. Allah’in Rasulü’ne:-Vallahi kendim için aglamiyorum. Fakat asil senin basina kötü bir sey gelmesinden endiseleniyorum, diye fisildadi.Allah’in Rasulü:-Üzülme! Allah bizimle beraberdir, diyerek onu teselli etti.Yüce Allah, Ebu Bekir’in içini ferahlatti. Ebu Bekir, tepelerinde duran müsriklerin ayaklarini görebiliyordu ve:-Ey Allah’in Rasulü, eger içlerinden biri bastigi yere bakiverse, hemen altinda bizi görecek, diye endisesini dile getirdi.Allah Rasulü (s.a.v)ise;-Ebu Bekir! Üçüncüleri Allah olan iki insana sence ne olabilir, diyerek onun bu endisesini giderdi.Müsriklerden biri:-Magaraya girin, dedi.Ancak Ümeyye b. Halef:-Magarada ne isiniz var? Görmüyor musunuz? Örümcekler Muhammed henüz dogmadan oraya yuva yapmis, diyerek magaraya bakmanin anlamsiz olduguna isaret etti. Hezimetin acisini yüreginde hisseden Ebu Cehil:- Vallahi öyle saniyorum ki Muhammed yakinimizda ve bizi görüyor. Ne var ki büyüsüyle gözlerimizi kör etti, dedi.Hayal kirikligiyla Sevr magarasindan ayrilan müsriklerin yüzlerinden düsen bin parçaydi. Eger Muhammed, Yesrib’e hicretini tamamlarsa, bu, Kureys liderleri için sikintili günlerin baslamasi demekti. Zira Kureysliler güçlerini, Mekke ile Sam arasinda gidip gelen ticaret kervanlarinin akittigi servetten aliyorlardi…