Freire’nin çalismalarinin en önemli ve kalici özelligi tüm egitim etkinliklerinin siyasal dogasi üzerine yaptigi vurgudur. Freire’ye göre “tarafsiz” egitim diye bir sey yoktur. Egitim “evcillestirebilir” de, “özgürlestirebilir” de. 20. yüzyilin en taninmis egitimcilerinden biri olan Freire’nin etkisi, egitim alaninin disinda sosyoloji, siyasal teori, kalkinma çalismalari, teoloji, felsefe, kültürel çalismalar, antropoloji, dil çalismalari ve iletisimi de kapsamaktadir.Freire’nin çalismalarindan hareketle politikanin, kültürün ve gücün merkeziligine yogunlasan bu kitap, elestirel bilgi, demokratik degerler ve sosyal pratiklerin egitimciler ve ögrencilerin kamu entelektüelleri olarak yeniden tanimlanmalarina temel saglayabilecegini anlamamiza katkida bulunmakta, bu amaç dogrultusunda pedagojik konulari yaratici ve dönüstürmeci bir açidan ele almaktadir. Mayo, kitabinda, özgürlük ve otorite arasindaki gerilim, otorite ile otoriteryenlik arasindaki ayrim, Freire’nin görüsleri çerçevesinde Akdeniz’i bir baglam olarak ele almak, müzelerin bir egitim alani oldugu kadar sinifsal ve sömürgecilik kültürü ile baglantili alanlar olarak incelenmesi gibi özgün ve derinlemesine tartisilmayi hak eden konulari saglam bir yaklasimla dile getirmektedir.