“Psikolojide oyun” konusuyla profesyonel olarak ilgilenmeden önce, gerek kendi çocuklarim ile gerekirse (bir psikolog olarak danisma yaptigim) diger çocuklar ile olan iletisimimde oyunu sikça kullandigimi fark ettim. Bir çocugun kukla ile konusurken tutundugu ciddi tutum beni her zaman sasirtmistir. Bir baba veya bir yetiskin (psikolog) olarak çocuga sordugum birçok soruya alamadigim cevabi, elimde tuttugum kukla “sordugunda” sadece istedigim cevabi degil daha fazlasini aldigim anlarim oldukça fazlaydi. Bunun “mantigini” ise oyun konusu ile ilgilenmeye basladiktan sonra okudugum kitap ve makaleler, aldigim egitimler sayesinde anlamistim. Simdi bir çocugun oynadigi oyunun sadece “zirvalik” olmadigini çok daha iyi anliyorum ve bir çocuk tarafindan oynanan her oyuna hayranlikla bakiyor, saygi duyuyorum. Bu kitapta oyunun dogasina, oyunun tarihsel gelisimine ve oyunun insanin, özellikle çocuklarin hayatindaki vazgeçilmez yerine kisaca deginilmistir. Kitapta yabanci ülkelerde uygulanan oyun terapi teknikleri, çocugu degerlendirmek için kullanilan oyun teknik ve testlerin yani sira, Türk geleneksel çocuk oyunlarinin da psikolojik sagaltim üzerindeki etkileri ele alinmistir. Ayrica kitapta tarafimca gelistirilen veya var olan oyunlari terapi için uyarladigim bazi oyunlara yer verilmistir.