Psikanalistler genellikle deneme yazmazlar; daha çok ders, makale, kitap bölümü yazar ya da iyimser bir adlandırmayla bunlara katkıda bulunurlar. (…) Deneme yazmak ve bir biçim olarak edebi deneme, en azından bu psikanalitik bağlamda bir direniş, protesto ve birtakım kriterlere uymayı reddetmedir. (…) Psikanalizde deneme kelimesinin bir sanat terimi olarak görülüp göz ardı edilmesi sadece ve basitçe psikanalizin kendisini dürüst bir şekilde bilimin kültürel prestijli alanında tutma çabasının sonucu değildir. (…) Psikanaliz ne olduğuna ilişkin durumunun belirsizliğinden dolayı çoğunlukla kendisini ne olmadığını söyleyerek tanımlamak zorunda kalmıştır. Psikanalistlerin bunu yapma yöntemlerinden bir tanesi de kararlı bir şekilde deneme yazmamaktır. (…) Denemeler ve onların yazarları nasıl şeylerdir ki kişi kendisini onlarla ilişkilendirmekten imtina etmek ister? Psikanalistler ne yazmaktadırlar ki deneme onlar için bu denli uygunsuz bir biçim olmaktadır? Bir deneme kişinin kendisini ilişkilendirmek istemediği ne gibi bir şeye onu dahil ediyor olabilir?
Adam Phillips

Adam Phillips psikanalizin temel meselelerinin yanı sıra, psikanalizin kendisini de yeniden tartışmaya açıyor. Psikanalizi ve psikanaliz yazınını şiirsel olarak tanımlayan Phillips’in denemeleri bir terapi yazını ya da vaka günlüğü değil, hayatla ve diğer insanlarla başa çıkabilmek için sürükleyici bir el kitabı niteliğinde. Phillips’in deneme janrının tüm nimetlerinden yararlandığı bu kitap, yazarın ustalıklı dili ile keyifli bir oto-analize dönüşüyor…