Birçok açidan Misir edebiyatinda çigir açmis olan “Öteki Ben”, sadece bir bireyin özel vizyonunu degil; ülkelerinin 1967’de Israil’e yenilgisinden sonra yetisen Misirli bir kusagin düsünce yapisini da içeriyor. Kitabin ana karakteri olan “Anlatici”nin ilaç bagimlisi amcasindan gördügü siddetle hastalanip kisilik bölünmesi yasamasi ve tedavi süreci boyunca “öteki ben”le yani en iyi arkadasi Abbas ile olan sizofrenik durumu anlatiliyor. Abbas’in kendisine Kahire alisveris merkezinde bir kafenin farkli yerlerinde es zamanli ayarladigi, ikisinin de ismi “Hind” olan flörtlerinin durumunu; her biri Amerikan popüler kültürünün simgelerine özenen, cep telefonu ve bilgisayar bagimlisi olan Misir gençliginin durumunu göz önüne seriyor. Her bölümün basinda kullanilan grafik simgeler, belli kelimelerin karikatür tarzinda kalin yazilmasi, tartismali noktalama isaretleri ve alisilmadik düzenleme Latin alfabesinin çevirisinde Arap metnine kendine özgü semiyotik görünüm veriyor. Ahmed Al Aidy, “konusma dili öncüsü” olmamakla birlikte, yeni bulunmus ve çok yönlü çesitliligiyle, çogu zaman karsitini komik etkisi olarak kullanarak deyimleri yaratici acil ihtiyaçlar olarak karistirip eslestirerek Misir Arapçasinin açilimiyla egleniyor.