Ali Kirca’nin kaleminden on üç yillik bir öykü… Hayatlari roman olabilecek insanlarin, sehirlerin ve adalarin öyküsü…Ama o gece, parmaklarimla piyanonun tuslarina dokundugum o ilk anin, ruhumu kavuracak, hayatimi sonsuz bir istiraba sevk edecek bir sarkinin ilk notasi oldugunu bilemezdim.Yani basimda, imkânsiz bir askin girdabinda savrulan çaresiz bir genci derin bir kiskançlik acisinin denizine firlatip attigimi, ama öte yandan kendimi de sonu olmayan yasak bir askin felaketine sürükledigimi bilemezdim.Bilsem kanatir miydim yüregimi? 1967 sonbaharinda Heybeliada… Özgürlük rüzgârlariyla dünyayi degistirmeye yelken açmis, bahriye ögrencisi dört genç, adali bir Rum olan arkadaslari Niko ve onun güzeller güzeli kuzeni Leyla… “Öteki Bahçe”nin insanlari… üreklerindeki sarsinti, ülkenin içinde bulundugu çalkantilara karisirken, Türkiye olasi bir savasa sürüklenirken; sokaklar kan gölüne dönmüs, hayatlar paramparça, akil yerle yeksan olmusken; susanlarin da, susturanlarin da birer kelimeyle konusacagi darbe günlerinin ayak sesleri duyulurken, artik kimse kimseye âsik olamaz, hatta sevemez bile denirken, tam da bu imkânsizliklarin ortasinda filizlenen masalsi bir ask. Ali Kirca’nin kaleminden on üç yillik bir öykü… Hayatlari roman olabilecek insanlarin, sehirlerin ve adalarin öyküsü…Roman mi, gerçek mi olduguna okurun karar verecegi, sarsici oldugu kadar sirlarla dolu simsicak bir ilk roman.(Tanitim Bülteninden)Ince Kapak: