Elinizdeki kitap ‘Seyahatnameler’ dizimizin üçüncü kitabi… Ilki “1831-1832 Türkiye’sinden Görünümler” Ikincisi ise “Dogu Akdeniz’e Yolculuk (1633)”Dr. William Wittman, bir Ingiliz cerrah… Napolyon’un Misir’i isgali üzerine ortaya çikan Osmanli-Ingiliz-Rus yakinlasmasinin bir ürünü olarak Ingiltere’nin Osmanli’ya yardim için gönderdigi askeri birligin doktoru. Savas sirasinda da Sadrazam’in doktoru.Dr. William Wittman’in seyahatnamesi, Ingiltere’de baslayip Akdeniz ve Ege üzerinden Istanbul’da, daha sonra Fransiz isgalindeki Misir’da devam eden ve Misir’in kurtarilmasindan sonra bu kez Avrupa’yi yine boydan boya karadan geçerek Ingiltere’de biten yaklasik üç yillik bir yolculugun öyküsü. 1799’da basliyor ve yazarin 1802’nin Temmuz ayinda Ingiltere’ye ayak basisiyla sona eriyor. Kitap, günümüzden bakildiginda pek de görülmeyen detaylarin üstüne öylesine bir isik tutuyor ki her sey daha dün yasanmisçasina gözlerimizin önünde beliriveriyor. Sakin fakat gerçekçi anlatimiyla son derece tarafsiz ve sayisiz gözlemlerle dolu. Yazar gerçekçiligi asla elden birakmiyor; saskinliklarini da, hayranliklarini da çekinmeden kaleme aliyor. Osmanli’nin ilerici padisahlarindan III. Selim’in yapimi bitmis bir savas gemisinin denize indirilme tarihini falcilar ve astrologlara belirlettigini, koca Osmanli Sadrazami’nin dünyanin yuvarlak olmasina son derece safiyâne bir tavirla itiraz ettigini ondan ögreniyoruz. Yazarin gittigi her yerde gördügü her seyi; evlerin yapilis seklinden iç düzenlemesine, toplumlarin giysilerinden, eglencelerine, dinsel inanç ve törenlerine, kaymak yapimindan at bakimina, hamamina, gündelik yasamlarina; bitkilerine, meyve ve sebzelerin yetistirilme ve saklanma biçimlerine, hayvanlarina, askeri