Tarihin rüzgârinda hiçbir masal bu kadar güzel anlatilmamisti…Kanuni Sultan Süleyman, Sultan Selim ve kivrak zekâli, keskin bakisli sadrazam Sokollu Mehmed Pasa… Ve her türlü hesap ve hilenin döndügü bir kurtlar sofrasi, gün geçtikçe, zaman kapisini araladikça fesat yurduna dönen koca bir imparatorluk. Erk Acarer’den soluk soluga okuyacaginiz bir tarih firtinasi…Kanuni Sultan Süleyman ölmüs, tahta II. Selim geçmisti…Geçmisi özlüyordu Ferhad.Sokollu içindekileri biliyor gibi uyarmisti onu:”Gelen gideni aratir Ferhad. Tahta çikan her hükümdar; Sultan Mehmet Han, Yavuz ya da Kanuni olacak diye bir kaide yok. Dönem kapanir, dönem açilir. Kimi dönem bir sanat, zafer ve refahtir. Kimisi yenilgi, sefalet ve beceriksizlik…”Sokollu’nun ne dedigini anlamisti genç adam. Buruk bir tebessümle gülmüstü.”Biraz babasina benzeseydi” demisti belli belirsiz. “Allah uzun ömür versin yine de!”Sokollu kizmisti Ferhad’a; “Hâsâ Allahü teâlâ degiliz biz. Insan yaratip istedigi gibi sekil vermek bir tek onun harci. Bes parmagin besi de birbirine benzemez hem. Aynitarladan alinan mahsul de daima birbirinden farkli olmustur. Bunlarin hesabini tutmak bize kalmadi. Al-i Osmanî ulu bir agaç, meyveye bakma sen. Asil mesele agacin kurumadan sonsuza dek yasamasidir. Bize düsen agaci korumak!”Ferhad, Sokollu’yu hürmetle dinledikten sonra kendisinin bile sasirdigi bir soru sormustu:”Pasa Baba ya agaca kurt düser de içten içe çürürse…”