Pazarda Holifira’yi çekistiren yardimci kadin Orhan’i gösterdi: “Bu seni yine gözleriyle yedi bitirdi. Derim sana efendibabana söyleyelim diye” “Bir aya kalmaz dügünüm var. Niye efendibabamin canini sikayim ki? Bunlar göçer, baka bakar çeker gider. Bir kendine baksin bir de bize; biz hakikatiz onlar yalan.” Mikail atini dörtnala Osman Beyin üzerine dogru sürerken nal seslerine kafasini çeviren Saltuk Alp’in gözleri Aydogdu’ya degdiginde Osman Bey atinin yularina asilip bir u dönüsü yapti. Mikail’ de atinin yularini çektiginde yanlarindaydi. “Duydum ki dügüne gidecekmissiniz?” “Hayretler içindeyim bunun için mi deli gibi at sürerdin?” “E önemli ki uçarim; sizin için hazirladiklari ziyafeti haber vereyim dedim. Onca kumpas zahmet bosa mi gitsin? Bilecik tekfuru Yarhisar tekfuru ile birlikte kesenin agzini açmis ne vakittir ellerini ovustururlar. Sizi dügünden sag çikarmayacaklarmis. Ben dedim ki bunu kardesim duyarsa belki Orhan’in yüregine düsürdügü o güzeller güzeli Holifira’yi ganimet diye alirsiniz dedim; ha ne dersin?” “Allahh! Derim.” Atildigi gibi ona sarilirken adamlari da coskularindan atlarini saha kaldirmislardi. “O vakit hemen planlarimizi yapalim. Dügün vakti yaylaga çikma vaktimize uyar. Ninelerimizin bir ikisi disinda hepsi birden hastalandi. Hos, hasta olmasalardi ninelerim bile o hisari alir o tekfurunda hakkindan bir tamam gelirlerdi.” Abdurrahman bir anda haykirdi: “Bilecik duydun mu? Artik bize yad degil yar olacaksinnnnnnnn.”