Her kültürün güzellik ve sanata iliskin bir görüsü olmus, ama her kültür bu görüsü açik bir kuramsal çerçeveye oturtmamistir. `Estetik’ kavrami XVIII. yüzyilda Avrupa’da dogmustur. Bu yüzden estetigin tarihini ele alan birçok kitap, bu tarihten önce gelistirilen güzellik ve sanat kuramlarini pek göz önünde bulundurmamistir; Ortaçag dönemi de uzun süre bu anlam kargasasindan büyük ölçüde zarar görmüstür. Ama elli yili askin bir süredir tarihçilerin tutumu degismis, Ortaçag estetigi üzerine son derece ilginç düsünceler üretilmistir. Ortaçag Estetiginde Sanat ve Güzellik, uzman olmayan okura da, Kilise Babalari döneminden baslayarak, Yüksek Ortaçag boyunca ve Rönesans’in dogusuna kadar süren bir tartismanin en önemli noktalarini anlatmakta, bu çagin dönüm noktasi niteligindeki yönlerini sunmakta, Ortaçag insaninin zihniyetini, begenisini, yönelimlerini daha iyi anlama olanagi saglamaktadir. Umberto Eco’nun çok daha sonra yazdiklarina da isik tutan bu önemli çalismasinin gerek telif, gerek çeviri yapitlarla Türkiye’de de bir ilgi odagi haline gelen ortaçag kültürünün anlasilmasina katkida bulunacagina inaniyoruz.-