Çocuklarin düsünme sekli genelde yetiskinlerden farklidir. Geçmiste çocuklarin sadece duyulari araciligiyla bilgi elde ettikleri düsünülürdü. Piaget, çocuklarin duyusal bilgileri, nesnelerle fiziksel ve zihinsel anlamda ugrasarak elde edebileceklerini göstererek bu inanci gelistirdi. Fiziksel dünyada çocuklar arzu ettikleri bir etkiyi üretmeye çalistiklari zaman düsünmektedirler. Örnegin, golfe benzer bir oyunda topu nasil yuvarlamalari gerektigi konusunda düsünmek zorundadirlar. Eger topu saga veya sola kaçirirlarsa gelecek sefer ne yapmalari gerektigini düsünmek zorundadirlar ve çocuklar bir konu hakkinda düsünürlerken genelde problem çözme süreçlerini ve becerilerini kullanmaktadirlar.
Düsünmeyi cesaretlendirmek için üç yol vardir ve bu yollar genellikle ayni anda ortaya çikmaktadirlar. Birinci yol çocuklara kisisel olarak anlamli durumlar yaratmak ve saglamaktir. Örnegin arkadaslari ve ailesi için masaya yeterli sayida fincan veya peçete yerlestirmek çocuklari kâgit üzerinde egzersiz yapmaktan daha fazla motive eder. Benzer sekilde, diger arkadaslarindan daha fazla sayida lobut devirmeye çalismak, kâgit üzerindeki bir probleme yanit bulmaya çalismaktan daha fazla anlam ifade etmektedir. Ikinci yol çocuklara karar vermeleri için olanaklar yaratmaktir. Test sayfalari veya ödev sayfalari ögretmen tarafindan düzeltilirken, çocuklar ögretmenin hangi cevaplarin dogru oldugunu kararlastiran tek kisi oldugunu ögrenirler. Çocuklarin kendi baslarina kimin daha çok lobut devirdigine, hangi kuralin oyunu daha hakça yapacagina veya hangi alternatifin daha fazla oy toplayacagina karar vermelerine izin verdigimiz zaman onlar, bir egitimcinin her seyi kararlastirdigi durumlara oranla çok daha iyi düsünürler. Üçüncü yol ise onlara akranlariyla görüs alisverisinde bulunma olanaklari saglamaktir. Örnegin bir çocuk, lobutlarin belirli bir sekilde düzenlenince daha kolay yikilabilecegini, diger bir çocuk da baska bir görüs ortaya koyunca, çocuklar daha dikkatli düsünmeye baslarlar. Diger bir örnekte, bir çocuk topu yuvarlamak için herkesin bir çizginin arkasinda durmasini dikte eden bir kural oldugunu iddia eder ve diger çocuklar böyle bir kuralin haksiz olacagini iddia ederlerken; çocuklar zihinsel, sosyal ve ahlaki yönden gelismektedirler. Çocuklarin ögrenmesi için önemli olan sey nesneleri manipüle etmenin kendisi degildir. Önemli olan çocuklarin nesnelerle ugrasirken harcadiklari zihinsel çabadir. Çocuklarin zihinsel çabasi, okuldaki sosyal baglam tarafindan gelistirilebilir veya önlenebilir. Egitimci, tüm karar verme gücünü elinde topladigi zaman, çocuklar zihinsel olarak pasiflesirler; çünkü taraf olmalari, görüs alis verisinde bulunmalari ve kararlarinin sonuçlarina katlanmalari önlenmis olur. Bu nedenle egitimciler, çocuklarin düsünmelerine olanak saglayan bir çevre yaratmalidirlar.