Türkiye’de kendine özel bir okuyucu kitlesi edinen ve yapitlari hizla kulaktan kulaga yayilan Christian Bobin’den hayat degistirecek bir kitap daha: Nese-Insan. Yürege kazinan, akli alt üst eden mavi-defter sayfalarini hiç unutamayacaksiniz.Yasam bizi tipki bir anne kedinin yavrularini agzina alip güvenli bir yere tasimasi gibi ölüme tasiyor. Ölülerin tasadan kirismis kaygili alinlarina konan kirilgan kanatli  kelebeklerin sirri bizim için de geçerli. Küçük kedinin bir hokus pokusla kaybolan  gözleri, adi konulmamis bir ifsaat getiriyor. Iste en saf siirler bu adi bulmak için yaziliyor, telaffuz edilemeyen bu adin hiç olmazsa kabuguna dokunmak içinellerimizde bir kitap tutuyoruz. Zaman zaman uzaklardan gürlemesini isittigimiz o  büyük siyah dalganin üzerinde, az da olsa bir önceligimiz var. Çabucak kaybedecegimiz bu öncelikle ne yapmali peki? Makul olan ne yapilabilir ki bir köy  yolunda yürümekten, bir kitabin kapagini açmaktan ya da bir gülün zarif elbisesini  yirtarak açisini seyretmekten baska?Küçük kedi, koyu renkli yatak örtüsünün üzerinde yürüdügü zaman, ardinda isikli minik tümsekler birakiyordu. Olaganüstü  tek bir siçrayisla, yok olmus babamin dizleri üzerine ziplayivermisti. Bir kedinin ne oldugunu biliyorum simdi. Bir kedi, kediye benzeyen biridir, gelir ve kalbinizi kazanir.El yazisiyla yazilacak cümle: Terk edilmis bir bahçenin kapisini aralarmisçasina  açtigimiz bir kitap düsledim.