Nêrgiza Lam û Elîfê-M. Zahir Ertekin
Helbestvanek heye ku helbestên xwe wek pirekî navbera kevneşop û helbestnûsiyê ya nûjen dide destê nivîsandinê. Ew helbestvan, geh li wanê — ku deriyekê dirêj ji erdhejê xwarê ye, û geh jî di binê berfa Roboskîyê de dengê xwe radike.
Helbesta wî de tê gotin:
Berf dibare
Berf dibare bi ser me û
Bi ser fê’lên bêfedî yên mirovahîyê
Weke Roboskî mîna Zîlan û fena Helebçeyê…
Ev helbest ne tenê gotinekî şê’rî ye — lê têkiliyeke giran e di navbera îro û dîrok, di navbera birîn û bêdengî, di navbera sîyaset û huner de. Roboskî, Zîlan, Helebçe — navên ku di xêzan û birîna neteweyî de, wek mêrgê bêdeng û helbestê bêawaz, ji xwendevanê re xuyabûn dikin.
Ew helbestvan dengê wan e ku her navê birîndar li ser zimanê xwe dikin, lê bi rêzê helbestê û wêjeya dilê xwe. Di nav helbestên wî de, rûmeta berf, sûkûta çiyayê, gava têkoşînê, gava mirinê, bi hev hatine qefl kirin.
Ev helbestvan, bi helbestê xwe re dixwaze li hemû wan ku mirin bêdeng mirin, deng bide; û li hemû wan ku jiyanê xwe bo rûmeta xelkê dan, navê wan li ser pergalê zarav û şê’r bimîne.
Ji bo hemû berhemên lîs Yayınları vir bitikînin
Ji bo hemû berhemên M.Zahir Tekin vir bitikînin