Bu kitap, Müslüm Kardesler hareketinin Misir’da 1928’de ortaya çikisindan itibaren ana akim siyasete dahil olusunun evrimini inceliyor. Kitap, hareketin amaç ve stratejilerini analiz ediyor. Sonrasinda da Ihvan’in neden Arap Bahari öncesinde atalete düserek geleneklerinin ötesine geçemedigini ya da anlamli bir sekilde reform gerçeklestirmeyi basaramadigini degerlendiriyor. Ayni zamanda hareketin Arap Bahari’na nasil tepki verdigini ve Misir örneginde iktidara nasil yöneldigini tahlil ediyor. Ulusal ve uluslararasi meseleler arasinda Kahire’deki ana merkez ile ulusötesi hareketin geri kalani arasinda kurulan iliskiyle ifade edilen karmasik dinamiklere de göz atiyor.Müslüman Kardesler’e asina olanlar için, hareketin Arap Bahari sirasindaki tutumu o kadar da sasirtici degil. Müslüman Kardesler daima, tespit etmesi neredeyse imkansiz ihtilaflar ve çeliskilerin hareketi olmustur. Gerçekten de onu derinlemesine idrak etmek isteyenler için her zaman bir muammayi temsil etmistir örgüt. Ayni anda, siyasi bir kurummus gibi çalisan bir harekettir; ulusal kanatlarinin bagimsizligina vurgu yapan ulusüstü bir örgüttür; kendisini barisçi olarak yansitsa da bazi kanatlari dogrudan siddet olaylarina karismistir; Bati’yi ve Batili degerleri genel itibariyle reddeder ancak Batililar nezdinde ilerici, kapsayici degerleri ihtiva eden makul bir örgüt olarak görülmek hususunda heveslidir. Muglakliga bürünmüs ve siddet, kadinlarin ve gayri-Müslim azinliklarin toplumdaki yeri gibi konulari da muhteva eden kilit meselelerde tekil bir durus sergilemekte zorlanacak derecede farkli kollara ve akimlara sahip bir harekettir.(Tanitim Bülteninden)