Hangi mühür varliktan daha girift ve daha muhtesemdir? Ve hangi kuyu insandan daha karanlik ve daha derin olabilir ki? Hüzün nedir, insan neye hüzünlenir ve hüzün insani hangi yöne götürür; geçmise mi, gelecege mi? Mühür Kuyusu, basarili üslubu ve müstesna konusuyla insani geçmisten alip gelecege götüren ama hep simdi ve daima burada gerçeklesen bir olus, bir yürüyüs, bir serencam. O, hem Son Elçi’nin derin ve güzide örnekliginin, benzersiz söz ve davranislarinin tanikligi, hem O’ndan önceki elçilerin kutlu hikâyesi; hem O’nun dört essiz dostunun, cihâr-i yâr-i güzînin hüsnü ve hüznü… Bilgelerin ve sairlerin esliginde insana dair bir sorgulama, isiga ve aska yolculuk. Kiymetli sözler ve kudretli ifadelerle Mühür Kuyusu, edebiyatimizin en güzel metinlerden biri. Okudukça içimdeki kuyu aydinlandi, duygularim zenginlesti ve imanim ziyadelesti! Prof. Dr. Ali Ulvi MEHMEDOGLUBu bir kuyunun hikâyesi. Medine’deki Mühür Kuyusu… Peygamberlik mührünün düstügü kuyu… Mührü bir daha Osman’a(r.a.) vermeyen ve fitneyi atesleyen kuyu… Bu kahredici fitneyi bitirmek, mührü su yüzüne çikarmak için dört âlim seçilmisti. Biri toprak, biri hava, biri ates, biri su. Süre, hava agarinca bitecekti ve kitap ele alininca basliyordu. Hangisi mührü çikaracak hikmete sahipse anlasilsin diye ey ulu okuyucu, MÜNAZARA BASLASIN!