F. Scott Fitzgerald’in ünlü eseri Muhtesem Gatsby 20. Yüzyilin en büyük Amerikan romanlarindan biridir. Jay Gatsby’nin, malikanesinde sürdügü görkemli hayat Fitzgerald’in “Caz Çagi”olarak nitelendirdigi ruhu, heyecani ve siddeti tüm yogunluguyla tasir. Daisy Buchanan’a duydugu askla Gatsby, bes yil önceki bir ani, yasaminin en büyük düsünün, “kelimelere sigmayan hayallerinin” Daisy’nin öpüsünde somutlastigi ani, geri getirmek ister. Romantik düs gücünü, ulasilmaz bir hayalin pesinden cesaretle gitmenin yarattigi aciyi etkileyici bir anlatimla ortaya koyan Muhtesem Gatsby, umut etme ve hayal kirikligi, yanilsama ve ask üzerine yazilmis bir basyapittir.”‘Hadi hep birlikte benim eve gidelim,’ dedi, ‘Daisy’ye etrafi göstermek istiyorum.’Gözlerini bir an bile Daisy’den ayirmamisti ve sanirim evdeki her seyi onun o hayran oldugu gözlerinden aldigi tepkiye göre yeniden tartiyordu. Daisy’nin oradaki varliginin bas döndürücü gerçekligi karsisinda bazen kendisi de sahip olduklarina saskin gözlerle, sahiciliklerini kaybetmisler gibi bakiyordu. Merdivenden inerken bir ara, az kaldi asagi yuvarlaniyordu.Evdeki odalar içerisinde en sade olani Gatsby’nin yatak odasiydi-tabii komodini süsleyen som altindan tuvalet takimini saymazsak. Daisy büyük bir keyifle firçayi alip saçlarini taradi, bunun üzerine Gatsby de oturdu, eliyle gözlerini kapatarak gülmeye basladi.”Bu o kadar tuhaf bir sey ki dostum,” dedi neseyle. “Bir türlü… Sey olmuyor… Yani çabalasam da…”O gün iki belirgin ruh ikliminden geçmisti, üçüncüye de girmek üzereydi. Ilk bastaki çekingenligi, sonra abartili coskunlugu, simdi de Daisy’nin gerçekten karsisinda olusunun yarattigi saskinlik epeyce yormustu onu. Bu ani o kadar uzun süre düsünmüs, en ince ayrintisina kadar hayal etmis, deyim yerindeyse disini sikip öyle bir azimle beklemisti ki simdi, fazla kurulmus bir saatin zemberegi gibi bosaniyordu duygulari.”(Tanitim Bülteninden)