Ikram Oguz di romanê de, derd û kulên ser û koçberîyê bi çavê Mîro û bi zimanekî zelal û herikbar vedibêje. Naveroka çîrokê li herêmeke Kurdistanê derbas dibe. Lehengê romanê Mîro, wek sêwî çavê xwe li dinê vedike. Ji bûyîna wî ses meh sûnde malbata wî koçber dibe. Di rîya koçberîyê de dîya Mîro, bêçare dimîne û pêçeka wî di di bin dareke kêleka rê de dihêle. Xalê wî pê dihese û vedigere Mîro xilas dike. Mîro di xortanîya xwe da qirkirina Êrmenîyan bi çavê serê xwe dibîne. Di serhildana Sêx Seîd de tê girtin. Ji her du serên cîhanê sax salîm difilite. Di jîyana xwe da ji ser û xwînrijandinê dûr disekine. Mixabin, di dawîya emrê wî de, ji bo gavek erdê vik û vala serê navmalbatî derdikeve. Rojekê pismamê Mîro rîya Mîro dibire û wî dibe li serê çîyayê Sahwelat bi hespê wî ve girê dide û wan bi hev re disewitîne. Xwelîya ku ji bedena wî û hespê wî sûnde dimîne, tevlihev dibe û bi bayê payîzê re di nav dest û zozanan de belav dibe. Xwîn xwînê diksîne û ûrt û ocaxê pismaman diqele…Ikram Oguz, Miro’nun gözünden Kürt göçünü akici bir üslupla anlatiyor romaninda. Olay Kürt cografyasinda geçiyor. Romanin kahramani Mîro’nun dogumundan alti ay sonra ailesi göç etmek zorunda kaliyor. Yolda annesi onu, zor kosullarin etkisiyle bir agacin altina birakmasina ragmen, bunun farkina varan dayisi geri dönüp Mîro’yu aliyor. Mîro gençlik döneminde ise Ermeni katliamina tanitlik ediyor. Seyh Said ayaklanmasinda yakalanan Mîro, iki cihan harbi arasinda daha bir çok olaya taniklik ediyor ama hepsinden sag salim kurtuluyor. Mîro, romaninda en önemli olaylardan biri de, belki de ilk vicdani retçi diyebilecegimiz bir durum yasiyor. Askerin savasta öldürdügünün bilincinde olarak askere gitmeyi reddediyor. Mîro, asiretinin beyi oluyor daha sonra hayatini degistirecek, onu ölüme kadar götürecek bir dizi olay yasaniyor. Romanin sonunda Mîro, atiyla birlikte yakiliyor, külleri rüzgarla savruluyor. Kürtçe okurun bir elinden birakamayacagi bir romandir Mîro.