Miriyê Heram-Bavê Nazê
Romana nû ya Bavê Nazê, “Miriyê Heram”, careke din mijara ziman û asîmîlasyonê tê dimeşand û bi awayekî nû bide xwendevan rûberûtiya karesatên têkçûna zimanê Kurdan. Di vê berhemê de, ziman wek mîhrîkek tê dîtin ku di nav civakê de, di bin alîkarîya rêxistin û tevgerên siyasî yên Kurdî de, herî dawî hatî nirxandin.
Bavê Nazê, ku her dem xwe girêdayî jiyana mirovê Kurd û rewşa wêjeyê dike, li vir zimanê kurdî wekî simgeyek têkçûn û çalakîya kesayetê tê nîşandan. Di nav romana de, nivîskar bêtir dide ser bûyerên ku xwendevanê rojane tê de dijîn — têkçûnên zimanê, ji navê fantezî ya edebî ve hatin xwerûkirinê, û dûrxistina zimanê Kurdî ji çarçoveya perwerdeyê.
“Miriyê Heram” û Nirxandina Zimanê Kurdî
Di romana de, zimanê Kurdî ne tenê wekî awayek gotinê, lê her wiha wekî raman, nasname û rûmeta civakî tê şêwazandin. Ziman, di her çarçoveya romanê de, tê şikandin, tê qetandin, tê bextêxwînî kirin — ev hemî bi awayekî sazkirî, rexnegir, hunermendane û îronî.
Bavê Nazê di vê berhemê de dike mijara zimanê Kurdî — ku bi salan e di nav rewşenbîrên Kurd de tê gotin û tê nivîsandin — bibê mijara rengîn, dirêj û pêwîst. Lê romana “Miriyê Heram” bi awayekî qetî nîşan dide ku em dîsa jî, heta îro, li ser vê mijarê neaxivîne, û gelek tişt hîn wek qutiya Pandora girtî manin.
Xeta Romanê: Ji Tevn Heta Vegotinê
Romana Bavê Nazê li xetê gotinê bi tevn, bi honandina kevneşopîyê, bi rûmeta vegotinê, bi rexneya çêtir û bi zanîn û agahdariyeke derûnî tê sazkirin. Hemî van taybetmendiyan dikin ku xwendevan nekaribin pirtûkê bi hêz ji destê xwe daynin.
Ji bo hemû berhemên Lîs Yayınevi vir bitikînin
Ji bo hemû berhemên Bavê Nazê vir bitikînin
