Hepimizin iyi veya kötü gördüğü bakış açıları vardır. Ya da şöyle söyleyeyim: Olanı, olduğu gibi gören bir bakış açımız… Peki siz, bu bakış açısını değiştirmeyi hiç düşündünüz mü? Farklı olabilmeyi, farkındalıklı olabilmeyi? Her güne farklı uyanmayı, olanı olduğu gibi değil de olduğundan daha da ötesini görebilmeyi, her gün farklı pencerelerden bakmayı, kötüyü değil de iyiyi…
Neden olumsuz bir olay sonucu mutsuz hissetmek yerine daha da mutlu olmayı tercih etmiyoruz? Neden karamsarlık bulutları üstümüze çökerken kabulleniyoruz?
Oysa, belki de her şey senin için olması gerektiği gibi sonuçlanıyordur. Belki de evren sana mutluluğu sunuyordur.
Tercihler yapıyoruz. Yaptığımız tercihler sonucu ise o yolda ilerliyoruz. Karşımıza çıkan engeller, ne kadar zorlu bir yolda olduğumuzu söylüyor, aynı zamanda vazgeçmeden ilerlememizi… Yorulduğunu biliyorum, kötü hissettiğini… İçindeki mutsuzluğu ama her şeye rağmen hiç yılmayan dik duruşunu… Gözyaşlarını biliyorum, gözyaşlarına rağmen gülümseyen ışıltılı gözlerini…
Hayat bazen mükemmel olmayabiliyor, zaten mükemmel bir hayat düşünemezdik. Her şeyin tozpembe olduğu bir hayat, sıkıcı ve amaçsız bir hayat olurdu bence. Seni sen yapanlarla ilerle yoluna, seni sen yapan gözyaşlarınla… Seni sen yapan ışıltılı gözlerinle… Seni sen yapan kahkahalarınla… Unutma, hiçbir umut, sen umutluyken gelmez. Aksine, umutsuzluğa düştüğünü hissettiğin vakit seni kucaklar…

Hoşça kal Meyus’un umudu…