Ögretmenlik görevini sürdüren genç yazar Ömer Açik, zengin dil kullanimiyla okumayi keyfe dönüstürmeyi basardigi ilk çocuk romaninda okuru, özlenen bir mahalleye davet ediyor. Hayatlarinin merkezindeki tren istasyonuyla ilgili kötü bir haber alan mahallelinin çabasini ve umut öyküsünü anlatiyor. Yediden yetmise bütün mahallelinin bir amaç etrafinda birlestigi romanda yazar, çocuklarin heyecanini ve yasami biçimlendirme gücünü, kendi deneyimlerinden süzerek hissettirmeyi basariyor. Kitap, kentsel dönüsümün sonuçlari ve etkileri üzerine düsündürüyor ve dayanismayi yüceltiyor. Bir yandan da, yok olmaya yüz tutan meslekleri hatirlatiyor. Gün geçtikçe hizlanan ve sorumsuzca sekillendirilen bir dünyada, tren istasyonunda kitap okumak ve vagon penceresinden farkli yasam kareleri görmek isteyen küçükler ve büyükler için umut sözcükleriyle yazilmis bir roman.Menekse renginde, buz gibi sulari olan Küçükçekmece Gölü’nün kenarinda kendilerine bir yasam kurmayi basaran Menekseliler… Kusaktan kusaga evlerini, yollarini, okullarini ve hatta onlari islerine, okullarina ve gezmeye götüren istasyonlarini emek emek kuran Menekseliler, günün birinde istasyonun gelecegiyle ilgili bir haber alirlar. Büfecisinden disçisine, muhtarindan mahallenin afacan çocuklarina kadar tüm mahalle toplanir. Geçmislerini ve geleceklerini nasil kurtaracaklardir?..