Bu kitabi olusturan mektuplar, Sâmiha Ayverdi ve Annemarie Schimmel’in 1953 yilinin Aralik ayindabaslayip Ayverdi’nin 1993 yilinda vefatina kadar devam eden yazismalaridir.”…Bilmem bu hasetlerin biri hayatimin içini yakindan tanimis olsaydi galiba kendisi için daha kolay bir kismetisterdi. Halbuki ben memnunum. Sükran ve sevinçle dolu. Çünkü bu sabah küçük bir kelebek bana geldi, parmagiminucunda oturdu, güzelligini gösterdi. Çok sirin ve sevimli bir hayvancik! Bundan ötürü sabahtan beri memnunum. Biryalanci meslektasima rastlamakla beraber kelebegin sevgisi mühim. Meslektasin garip davranisi ehemmiyetsiz…”Annemarie Schimmel”…Iyilik haberlerinize çok memnun olmakla beraber arkadaslariniz tarafindan gösterilen anlayissizliga âdetahüzün duydum. Mâmâfih isin aslina bakilacak olursa bu da bir emr-i tabii. Zîra insanoglu su bedenî ve nefsânîtemâyül ve ilcâlarina hâkim olup onlardan bos kalan yere ruhânî ve insânî unsurlar getirmedikçe; kiskançlik, haset,yalan ve kibir gibi sifatlarin elinden, dilinden zuhur etmemesi gayri kabil. Ne yapalim? Bütün bunlara bir nevi hüzünduysak da mey’us ve mükedder olmayiz; çünkü zehre karsi panzehir olan ask ve iman, havamizi dembedemtemizlemekte ve yikamakta.”Sâmiha Ayverdi