Elinizdeki eser, Friedrich Nietzsche’nin 1864’te, yirmi yas¸ındayken yazdıg?ı doktora tezi olan De Theognide Megarensi’nin tercu¨mesidir. Yunanlı bir lirik s¸air olan Megaralı Theognis’in incelenmesine ayrılmıs¸ bu metin, Nietzsche’nin o tarihe dek yaptıg?ı en kapsamlı tahlilini go¨zler o¨nu¨ne serer ve filozofun, Yunan du¨s¸u¨ncesinin eles¸tirel-tarihsel bir bic¸imde irdelenmesine adanmıs¸ kariyerinin bas¸langıcını olus¸turur. De Theognide Megarensi’nin yazılıs¸ amacının; Theognis’in, ku¨lliyatına ve hayatına dair bu¨tu¨nlu¨kc¸u¨ bir yaklas¸ım benimsemek su^retiyle s¸iirlerine dair derin bir kavrayıs¸ sag?lamak oldug?u so¨ylenebilir. Theognis’in yalnızca “anlas¸ılmaz so¨zler so¨yleyen bir s¸air” oldug?u ve eserlerinin de bu¨tu¨nlu¨kten mahrum bir “fragman derlemesi” oldug?u s¸eklindeki yaygın kanının aksine, Nietzsche s¸airin eserlerinin, hayatının ve altıncı yu¨zyıl Megara’sındaki siyasi vaziyetin kars¸ılas¸tırmalı bir s¸ekilde incelenmesinin tutarlı bir ku¨lliyat ortaya koydug?unu go¨stermek ister. Theognis’in eserleri ne basit bir “vecizeler ve aforizmalar yıg?ını” olarak tasavvur edilebilir ne de derinliksiz bir pedagoji s¸eklinde anlas¸ılmalıdır. Aksine, eles¸tirel-tarihsel bir tahlil, Nietzsche’nin De Theognide Megarensi’de go¨stermek istedig?i u¨zere, net bir ahlak ve siyaset anlayıs¸ı ortaya koyacaktır.
(M. Kemal Işık’ın Sunuş’undan)