Günümüz örgütlerinin sahip olabilecekleri en önemli girdi olarak çalisanlari kabul edilmektedir. Örgüt içindeki tüm süreç ve isleyisin en önemli parçasi olan çalisanlardan, etkin iletisimin saglanmasinda, örgütsel sorun ve problemlerin tespit edilmesi ve giderilmesinde, diger çalisanlar arasinda paylasimin adil olmasinda, farklilik yaratarak yenilikçiligin öncüsü olmada vb. birçok süreç içinde etkin ve önemli bir rol üstlenmeleri beklenmektedir. Ancak çalisanlar bazi durumlarda söz konusu bu rolü üstlenmekten kaçinir bir davranis sergileyerek örgütsel sorun ve sikintili durumlarla ilgili kaygi, endise ve görüslerini açikça ifade etmezler.
Bu durum ilgili yazinda örgütsel sessizlik olarak karsilik bulan ve çalisanlarin isteyerek örgütsel sorun ve durumlara iliskin görüs ve düsüncelerini kendine saklamasi olarak tanimlanabilecek durumun ortaya çikmasina neden olmaktadir. Önceleri örgüt içinde görülen çalisanlarin sessiz kalma davranislari olumlu olarak kabul edilmekte, örgütün bir ahenk ile uyum içinde çalistiklarini ortaya koymakta iken günümüzde ise daha çok olumsuz bir tutum olarak algilanarak, çalisanlarin bilinçli olarak gösterdikleri bir tepki olarak kabul edilmektedir.
Özellikle, yöneticilerinden gelebilecek tepkiler olmak üzere, sorun çikaran bir çalisan olarak algilanma korkusu ve konussa dahi bir sey degismeyecegine dair olan inanci gibi unsurlar, çalisanlarin açikça konusmayip sessiz kalmalarina neden olabilmektedir. Çalisanlarin örgüt ile ilgili sorun ve durumlara iliskin görüslerini dile getirmemeleri sonucunda gerçeklesen örgütsel sessizlik tutumu, çalisanlarin kendilerini örgütten izole etmeleri, verimliliklerinin, is tatmini ve örgüte bagliliklarinin ve motivasyonlarinin azalmasi, duyarsizlasma, yaraticiligin engellenmesi vb. olumsuz sonuçlari olabilir.
(Önsöz’den)