Lalo Kerîm-Cemal Nebez
Di salên 1950-1953 de, karker û cotkarên Kurd li Germiyanê, Herêma Horînê, Şêxanê, Deşta Dizeyê û herêmên din yên Iraqê li dijî axa û derebegên serdemê ser hildan. Ev bizav di pexşanên kurdiya soranî de jî cî girt, û yek ji berhemên girîng a wê serdemê “Lalo Kerîm” a Cemal Nebez e.
Zûrbûna Cemal Nebez û Pirsa Karkeran
Cemal Nebez di berhemê xwe de, sitem, zehmetî, nebûna yeksaniyê û çîna karker û rêncberan di nava civaka kurdî de, bi rûyê jiyana Lalo Kerîm vedike. Lalo Kerîm mirovekî “namo” ango bêgane ye, kesekî bê cih, bê deng û bê nasname li nava civakê.
🔹 Lalo Kerîm – Dengê Karkeran
Lalo Kerîm kesayeteke sereke ya berhemê ye. Ew kalekî zeyîf e, milên wî sist in û di gundekê de ne diyar e. Dev û çavên wî li xelkê gundî jî naçin, zarê wî jî jê cudaye. Wî serpêhatiya namoyekî ango biyaniyekî di nava komelgeha cotkar û karker de bi xwe re digire.
Çapa Pêşî û Serkeftinê Edebî
“Lalo Kerîm”, piştî “Di Xew De” û “Meseleya Wijdanê”, sêyemîn pexşana kurdî-soranî bû, sala 1956an çap bû. Wek çîrokên pêşî, ev jî pir serkeftî bû. Hêrî destpêkê ne, lê di nav berhemên herî baş yên edebiyata kurdî de ne.
Berhemên Nebez di Qonaxên Ciyawaz de
Serboriya Lalo Kerîm, bi du pêşekiyên din yên Cemal Nebez, di qonaxên ciyawaz ên salên 1968 û 1986 nivîsîne li xwe digire. Ev çîrok, ne tenê pênaseya serdemekê dide, lê di heman demê de dengê kesên bê deng dike.
Ji bo hemû berhemên Weşanên Avesta vir bitikînin
Ji bo hemû berhemên Cemal Nebez vir bitikînin
