Tony Judt’ın ölümünden sonra hazırlanan bu son kitabının odağını İkinci Dünya Savaşı sonrasında Fransız entelektüellerinin Avrupa kültürel ve siyasal yaşamı içindeki benzersiz seçkin rolü oluşturuyor. Yazar bu entelektüel camianın en ayrıştırıcı çatışmalarını analiz ediyor: Komünizmin vaadine ve ardından ihanetine nasıl yaklaşılacağı ile Stalin yönetimindeki Sovyetler Birliği’nin ikiyüzlülüğüyle karşılaşılınca, Doğu Avrupa’da yeni kurulan sosyalist devletlerde ve bizzat Fransa’da radikal ideallere bağlılığın nasıl sürdürüleceği…
Judt bunun Fransız düşünce dünyasında neden saplantılı bir ahlaki ikilem oluşturduğunu, tepkilerinin savaş ve işgal şartlarıyla nasıl belirlendiğini ve savaş sonrası siyasal tercihlerinin sonraki Fransız entelektüel kuşaklarının vicdanında nasıl tedirgin edici bir yer tuttuğunu gösteriyor.
Judt’ın analizi Jean-Paul Sartre, Albert Camus ve Simone de Beauvoir gibi revaçtaki “varoluşçu” şahsiyetlerin yazılarının ötesine geçerek, Katolik felsefecilerin, bağımsız gazetecilerin, komünist ve komünist olmayan edebiyat eleştirmenleri ile şairlerin yer aldığı geniş bir entelektüel camiayı kapsıyor.
“Judt derin bilgisiyle ve eleştirel sezginin rahatça okunan harika bir türüyle, […] İkinci Dünya Savaşı’nın hemen sonrasındaki Fransız fikir hayatını inceliyor. […] Fikirlerle dolup taşan bu kitap, kapsamlı bir entelektüel teori sunuyor. Heyecan verici bir polemik tarzında, ilgiyi sürekli canlı tutuyor ve insanı düşünmeye kışkırtıyor.”
– The Washington Post
“Yirminci yüzyıl Fransız edebiyatının sayfalarında keyifle gezinmiş olanların kanını donduracak ve soluk kesici sarsıcılıkta bir uzmanlık çalışması. […] Özenle okunacak bir kitap.”
– The American Spectator
“Kusurlu Geçmiş fikir hayatı açısından inişli çıkışlı yılların [1944-1956] açık sözlü ve alışılmamış ölçüde heyecan dolu bir incelemesi. Judt […] konu edindiği ideolojik cambazları anlatmanın ötesine geçiyor; siyasal düşüncelerini siyasal gerçeklikle sınamayan entelektüelleri acımasızlıkları nedeniyle suçluyor.”
– New York Times Book Review
