Mihail Macarov Osmanli tebaasindan Avratalanli (Koprivsitsa) bir Bulgar ailenin çocugudur. Babasi Ivan Macarov ömrünü gurbette geçirerek aba imalat ve ticareti yapmaktadir. Istanbul’da Çorapçi Han’da dükkâni vardir. Genç Mihail de burada çalisacak, sonra 1873’te girdigi Robert Kolej’de egitim görerek Bulgar aydinlari arasindaki yerini alacaktir. Ama Macarov’un bu kitaptaki Kudüs yolculugu anilari daha önceye 1868-69’a aittir. Ivan Macarov 1868’de yanina karisini ve oglu Mihail’i alarak haci olmak üzere Kudüs’e dogru yola çikar. Yaninda Misir’daki ortaginin karisi ve iki oglu da vardir. At arabasiyla yola çikan kafile önce Filibe’ye, sonra Edirne’ye varir. On dört yasindaki Mihail Selimiye Camii’ne hayran olur, hemen minarelerden birinin üçüncü serefesine tirmanir. Burada bir gün kalirlar sonraki etapta Tekirdag yolculugu vardir. Buradan Istanbul’a vapurla giderler ve Fener’de bir eve yerleserek kentte üç ay kalirlar. Ayasofya’yi, Vlaherna (Ayvansaray) Kapisi’ni, Yeniçeri Müzesi’ni, Hipodromu görür. Bir Istanbul yangininda tulumbacilarin pesine takilip babasindan bir güzel azar isitir. Nihayet esas yolculugun günü gelir. Bir Avusturya vapuruyla Iskenderiye yolculugu baslar. Varilacak ilk iskele Izmir’dir. Oradaki abaci hemserilerinin yarimiyla kenti kesfe çikarlar. Zahmetli ve firtinali bir yolculukla Iskenderiye’ye ulasirlar. Babasinin Iskenderiye ve Kahire’de dükkânlari oldugundan sonraki etapta Kahire yolculugu vardir. Buraya trenle üçüncü mevkide (tutumluluk Bulgar tüccarlarinin en önemli özelligidir) giderler. Burada iki ay kalirlar. Misir’dan Kudüs’e en kolay yol, Iskenderiye’ye dönüp vapurla Yafa’ya gitmektir. Buradan ötesi kervan yolculugudur. Bir deve ve alti katir kiralayip hac kervanina katilirlar. Kervani Osmanli zaptiyeleri korumaktadir. Bundan sonrasi Kudüs’e varisin, hac ritüellerinin yerine getirisin, Avratalan’daki her aileye bir hac hediyesi (bilezik, yüzük, küçük haç, tespih) alisin ve geri dönüsün hikâyesidir.