Arundhati Roy, Ingiltere’nin en saygin edebiyat ödülü olan Booker Ödülünü 1997 yilinda “Küçük Seylerin Tanrisi“ adli romaniyla aldi. Lirik bir dille, siirsi bir anlatimla, bir söz-büyücüsü gibi kullandigi sözcüklerle, yasak bir askin çökerttigi bir ailenin soluk kesen dramini anlatti. Varlikli bir Hindu ailesinin güzel kizi Ammu, ailesinin yaninda çalisan bir isçiye asik olur. Önüne geçilmez, kural tanimaz, tutkulu bir askla baglanirlar birbirlerine. Oysa genç adam “Dokunulmazlar“ sinifindandir, toplumun en alt kademesinden. Sonu olmadigini bildikleri bu askta “Küçük Seylerle“ yetinirler, gelecegi düsünemezler. Genç kadinin ayrildigi kocasindan olan biri kiz, biri erkek ikiz çocuklari bu askin dogal taniklaridir. Olaylar, birbirinden ayrilmayan bu çift yumurta ikizlerinin çevresinde döner; kizin gözüyle anlatilir. Arundhati Roy, geriye dönüslerle örüyor kurgusunu ve beklenmedik, dehset verici sona ulastiriyor. 1960’li yillarin sonunda, Hindistan’in güneyinde geçen bu öyküde, arka planda Ingiltere’den bagimsizligini yeni kazanmis, siyasal çalkantilar içindeki bir Hindistan’i, kast sisteminin ürkütücü kosullarini ve toplumsal tabulari buluyoruz. Hindistan’da yayinlandiginda, Hiristiyan bir Hindu kadiniyla alt kasttan bir erkek arasindaki ask ve ask sahneleri Hint gelenek ve göreneklerine aykiri düstügü için büyük tartismalara yol açan “Küçük Seylerin Tanrisi“, bir solukta okunan unutulmaz bir roman.