Sözlüğü, önümüze geldiği an kabul ettik. ancak bu, kitabın kataloğumuzda bulunma fikrini hiç düşünmeden benimsediğimiz anlamına gelmiyor. zaten düşünmüştük. sefa kaplan hep aklımızdaydı. o, bu sözlüğü yazarken, hatta yazmadan önce. özellikle insanın insana ideoloji dayattığı, bu ideolojilerin komik ve berbat biçimde kesinliklerine maruz kaldığımız her dönemde sefa kaplan akla gelir. insanın sıkıştırıldığı her köşede. yarı-entelektüel zevksiz dünyanın duyarsızlığıyla baş başa bırakılmak zorunda kaldığımız her yerde. geleneğin ve geleceğin, salt kendi varlığını, sesini kabul edenlerce yok edilmeye çalışıldığı alanlarda. farklı düşüncelerin reddedildiği açık alan hapisanelerinde. bu kitapta, bu alanlar var ve onlarda uzaklaşma yöntemleri. istanbul, aşk, film, sanat çevreleri, toplum gibi yüzlerce mesele, sefa kaplan’ın değirmeninde öğütülüyor. yeniden.
Bu arada, kitabın özgeçmiş bölümünde verdiğimiz sözü unuttuk: devlet’in anadolu’daki anlamlı nüfus kayıt alışkanlığına göre sefa kaplan’ın doğum tarihi kafa kağıdına sehven yanlış yazıldı ve kendisi bununla birlikte her şeyi unutmak için intihar şiirleri yazdı.