Anne ve babasinin vefatindan sonra kasabada yalniz basina yasamak zorunda kalan Hami’yi zor günler beklemektedir. Kimseye zarari dokunmayan dürüst, saf ve iyi niyetli bir insandir. Gerçek ismi Hami olmasina ragmen herkes ona “Garip” diye hitap etmeye baslar.
Basi darda kalan herkes ondan yardim ister. Herkesin yardimina kosmayi vazife bilir. Yaptigi isi eksiksiz yapar. Yapar yapmasina da kimseden hiç bir karsilik göremez. Herkes ona ayni seyi söyler; “Gelmez ayin son çarsambasinda…” ya da “Kirmizi kar yaginca öderim!” Garip bu sözlerin ne anlama geldigini bilmeden sürekli yaninda tasidigi bir deftere alacaklarini kaydeder.
Bir gün Terzi Fikret’in dükkaninin camlarini silmektedir. Birden alacaklarini kaydettigi defter yere düser. Terzinin kizi, üniversite ögrencisi, Zehra onun yere düsen defteri alip okuyunca her sey ortaya çikar. Bu olaydan sonra Garip “Gelmez ayin son çarsambasi ve Kirmizi kar yaginca”nin ne anlama geldigini ögrenir.
Garip’in emeklerinin bosa gitmesine Zehra’nin gönlü razi olmaz. Yaptirdiklari islerin bedelini kasabaliya ödetmek ve onun hakkini kasabalidan almak için bir plan yapar…